΄Αστεγοι..

Πέρασμα από το μπλογκ.. χαχα είμαι ακόμα ζωντανή.

Θέμα για σκέψη ο πολλαπλασιασμός των άστεγων στην πόλη μου. Επιστρέφοντας από νυχτερινή βόλτα χθες αργά το βράδυ, το χαμόγελο όλο και πάγωνε από την εικόνα συνανθρώπων μας που κοιμότανε είτε σε παγκάκια, είτε κατάχαμα.

Άλλοι μόνο με την κουβέρτα τους ή με ένα μπουφάν και άλλοι με μερικές σακούλες παραδίπλα.Όλο τους το βιος σε μερικές σακούλες.

Πόσο δύσκολο να είναι γι΄αυτούς αυτός ο αναπόφευκτος τρόπος ζωής; Προσπάθησα για λίγο να "μπω" στη θέση τους.Φόβος. Όχι μόνο για την ανάγκη τροφής, ένδυσης, καθαριότητας..Φόβος για τα βλέμματα των περαστικών, οι περισσότεροι καλοντυμένοι, καλοταϊσμένοι και πανέτοιμοι να κρίνουν εμένα την άστεγη, να κρίνουν και να επικρίνουν. Άνθρωποι απάνθρωποι, τους περισσεύει φαγητό, κρεβάτι, καναπές, αλλά καθόλου καλοσύνη. Το βλέμμα τους γεμάτο από οίκτο και αηδία..Ωχ φίλε μου, σε λυπάμαι και εγώ έτσι ήμουν μέχρι προχθές. Το σπίτι μου το κατάσχεσε η τράπεζα αφού έχασα τη δουλειά μου και δε μπορούσα να πληρώνω τις δόσεις. Στρίμωξα τη ζωή μου όλη σε μερικές σακούλες και περνώ τη νύχτα μου (δε θα πω κοιμάμαι) όπου βρεθώ. Προσπαθώ να καλύπτω το πρόσωπό μου να μη με αναγνωρίζουν συγγενείς και γνωστοί.. γνωστοί διότι οι "φίλοι" εξαφανίστηκαν ή καλύτερα δεν υπήρξαν ποτέ.

Αρκετά!Δεν αντέχω άλλο αυτή την "προσομοίωση"...ας γυρίσω και εγώ στο σπιτάκι μου, όμως πλέον συνειδητοποιημένη ότι όλοι είμαστε "εν δυνάμει" άστεγοι και αντιμέτωποι με την "καθως πρέπει κοινωνία" που μόνο από καθαρή τύχη βρίσκονται σ΄αυτήν τη θέση.

Αλήθεια αυτή θα είναι όμως η εξέλιξη του πολιτισμού μας; Άνθρωποι 2 ταχυτήτων;