Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011

΄Αστεγοι..


Πέρασμα από το μπλογκ.. χαχα είμαι ακόμα ζωντανή.
Θέμα για σκέψη ο πολλαπλασιασμός των άστεγων στην πόλη μου. Επιστρέφοντας από νυχτερινή βόλτα χθες αργά το βράδυ, το χαμόγελο όλο και πάγωνε από την εικόνα συνανθρώπων μας που κοιμότανε είτε σε παγκάκια, είτε κατάχαμα.
Άλλοι μόνο με την κουβέρτα τους ή με ένα μπουφάν και άλλοι με μερικές σακούλες παραδίπλα.Όλο τους το βιος σε μερικές σακούλες.
Πόσο δύσκολο να είναι γι΄αυτούς αυτός ο αναπόφευκτος τρόπος ζωής; Προσπάθησα για λίγο να "μπω" στη θέση τους.Φόβος. Όχι μόνο για την ανάγκη τροφής, ένδυσης, καθαριότητας..Φόβος για τα βλέμματα των περαστικών, οι περισσότεροι καλοντυμένοι, καλοταϊσμένοι και πανέτοιμοι να κρίνουν εμένα την άστεγη, να κρίνουν και να επικρίνουν. Άνθρωποι απάνθρωποι, τους περισσεύει φαγητό, κρεβάτι, καναπές, αλλά καθόλου καλοσύνη. Το βλέμμα τους γεμάτο από οίκτο και αηδία..Ωχ φίλε μου, σε λυπάμαι και εγώ έτσι ήμουν μέχρι προχθές. Το σπίτι μου το κατάσχεσε η τράπεζα αφού έχασα τη δουλειά μου και δε μπορούσα να πληρώνω τις δόσεις. Στρίμωξα τη ζωή μου όλη σε μερικές σακούλες και περνώ τη νύχτα μου (δε θα πω κοιμάμαι) όπου βρεθώ. Προσπαθώ να καλύπτω το πρόσωπό μου να μη με αναγνωρίζουν συγγενείς και γνωστοί.. γνωστοί διότι οι "φίλοι" εξαφανίστηκαν ή καλύτερα δεν υπήρξαν ποτέ.
Αρκετά!Δεν αντέχω άλλο αυτή την "προσομοίωση"...ας γυρίσω και εγώ στο σπιτάκι μου, όμως πλέον συνειδητοποιημένη ότι όλοι είμαστε "εν δυνάμει" άστεγοι και αντιμέτωποι με την "καθως πρέπει κοινωνία" που μόνο από καθαρή τύχη βρίσκονται σ΄αυτήν τη θέση.
Αλήθεια αυτή θα είναι όμως η εξέλιξη του πολιτισμού μας; Άνθρωποι 2 ταχυτήτων;

Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

Κρίση, θλίψη

Δε ξέρω για ποιο λόγο τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι τον χρόνο σαν μια δίνη και εμένα με τους γύρω μου, να είμαστε στο έλεός της. Οι εποχές ν΄αλλάζουν γρήγορα τα τοπία να μεταμορφώνονται και οι άνθρωποι μαζί..
Η φύση και τα κτήρια πάνω κάτω μένουν ίδια αν και διαφορές υπάρχουν θα τις νιώσουν περισσότερο όμως τα εγγόνια μας..προς το χειρότερο η σύγκριση φυσικά.
Οι άνθρωποι όμως, εγώ..αγαπημένα πρόσωπα φίλοι... πως αλλάζουμε θεέ μου.. που πήγε τόσος κόσμος που γνώρισα από μικρό κοριτσάκι. Γιαγιά, παππού, αδελφούλα,θείε που πήγατε; Αυτός ο αέναος κύκλος ζωής, η γη ένα απέραντο εργοστάσιο ανακύκλωσης υλικού.
Με πονάει κάθε τι που το βλέπω εγκαταλελειμμένο με τα σημάδια που έχουν αφήσει πάνω του αυτοί που "έφυγαν". Κι ας μη τους ξέρω, ας μη τους ήξερα ποτέ.
Ίσως περνάω την κρίση των "σαράντα" ίσως να θέλω χάπια, δε ξέρω.

Μπήκα σήμερα στο ιστολόγιο μετά από καιρό, ελπίζω εαν διαβάσει κάποιος να μη του χάλασα το κέφι ε ;

Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

18 μήνες χωρίς « μία»



Ο Μαρκ Μπόιλ, οικονομολόγος από την Ιρλανδία, εξηγεί στο «Βήμα» πώς και γιατί αποκήρυξε τα χρήματα και «επέστρεψε στα βασικά» της ζωής


O Μαχάτμα Γκάντι είπε:“Να γίνεις εσύ η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο”. Αυτό με ενέπνευσε να θέσω σε εφαρμογή τη “ζωή χωρίς χρήματα”. Ηδη από την πρώτη στιγμή που...», η τηλεφωνική σύνδεση διακόπτεται απότομα για πέμπτη συνεχή φορά. Καθόλου παράξενο αν αναλογιστεί κάποιος ότι ο Μαρκ Μπόιλ βασίζεται σε ένα ηλιακό κινητό τηλέφωνο παρ΄ ότι ζει στο (σχεδόν πάντα) βροχερό Μπρίστολ, στο νοτιοδυτικό άκρο της Βρετανίας. Σίγουρα πάντως είναι εκνευριστικό, ειδικά αν προσπαθεί να δώσει συνέντευξη σε αγχωμένους δημοσιογράφους από την Ελλάδα, όπου «ο χρόνος είναι χρήμα». Για τον Μαρκ Μπόιλ ωστόσο ούτε ο χρόνος ούτε τίποτε άλλο στη ζωή είναι χρήμα, καθώς εδώ και 18 μήνες έχει αποκηρύξει εξ ολοκλήρου τα χρήματα σε κάθε πτυχή της ζωής του και έχει αποφασίσει να ζει «free» - το οποίο στα ελληνικά μεταφράζεται ως «δωρεάν», αλλά και ως «ελεύθερος».

«Συγγνώμη, ξέρετε, ο καιρός εδώ είναι άστατος και η ηλιοφάνεια δεν διαρκεί πολύ» λέει μόλις επανακτηθεί το σήμα. «Τα τελευταία πράγματα που αγόρασα προτού αρχίσω τη ζωή χωρίς χρήματα ήταν ένα ηλιακό κινητό και ένα ηλιακό λάπτοπ. Φυσικάδεν είναι η τέλεια λύση, αλλά είναι ο πιο οικολογικός τρόπος για να διατηρήσω την επαφή με τον κόσμο και να μεταδώσω το μήνυμα ότι μια άλλη κοινωνία είναι δυνατή». Πράγματι, στους 18 μήνες που ο οικονομολόγος από την Ιρλανδία και πρώην στέλεχος επιχειρήσεων ζει χωρίς χρήματα σε ένα τροχόσπιτο λίγο έξω από το Μπρίστολ, καλλιεργώντας τη δική του τροφή και κατασκευάζοντας μόνος του ό,τι χρειάζεται. «Πιστεύω ότι τα χρήματα είναι το μαγικό πέπλο που καλύπτει τις καταστρεπτικές συνέπειες των πράξεών μας. Αν καλλιεργούσαμε μόνοι μας την τροφή μαςδεν θα πετούσαμε στα σκουπίδια το ένα τρίτο,όπως κάνουμε σήμερα.Αν κατασκευάζαμε τα έπιπλά μας μόνοι μαςδεν θα τα πετούσαμε μόλις αλλάζαμε τη διακόσμηση. Και αν έπρεπε να καθαρίσουμε μόνοι μας το νερό που πίνουμεδεν θα το ξοδεύαμε αλόγιστα» αναφέρει. Εκεί στηρίζονται οι τρεις βασικές αρχές του δικού του συστήματος: «“Οχι” στα χρήματα, “όχι” στην άμεση ανταλλαγή προϊόντων, “ναι” στην ελεύθερη προσφορά».

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artid=337236&dt=13/06/2010#ixzz0r0XuUHhg

ΠΗΓΗ: ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

Εαν δεν υπήρχε αύριο

Εάν δεν υπήρχε αύριο τι, Μαρία μας;

Σε αυτό της το βιβλίο η Μαρία Τζιρίτα θίγει ένα βασικό ελάττωμα της ανθρώπινης φυλής. Την ματαιοδοξία της «αθανασίας» της.

Όλοι μας ή σχεδόν όλοι ζούμε στην ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας μας και του υποτιθέμενου μακρού βίου.. Μάθαμε να μην κοιτάζουμε πέρα από το δάκτυλό μας, να είμαστε ένα τεράστιο Εγώ και Θέλω. Αχ διαχρονικέ μας Πλάτωνα με την σπηλιά σου. Κινούμαστε και παίζουμε πάνω σε μία σκηνή που νομίζουμε ότι εμείς έχουμε επιλέξει το σενάριο, τους ηθοποιούς και το τέλος του έργου..

Αμ δεν είναι έτσι.. Ας πετάξουμε την μάσκα που καλύπτει την ψυχή μας, το εγώ μας και ας ζήσουμε επιτέλους όπως μας αξίζει.

Εάν δεν το πράξουμε, θα έλθει η στιγμή που θα μας το επιβάλλει άλλος παράγοντας και ίσως τότε να είναι αργά…να έχουμε χάσει ήδη πολλά και σπουδαία..

Δεν θέλω να γράψω περισσότερα για το βιβλίο της Μαρίας, θέλω να το διαβάσετε και θα σας αποκαλύψει πολύ απλές αλήθειες που ίσως ήδη γνωρίζετε ..

Προσωπικά περνάω δύσκολη φάση στην ζωή μου, από τον Ιανουάριο αναθεωρώ συνέχεια τις «δικές» μου αλήθειες, το σενάριο πάνω στην «δικιά» μου σκηνή άλλαξε χωρίς τον σκηνοθέτη…όμως μαθαίνεις να ζεις και με νέα δεδομένα σκληραίνεις όσο δε φαντάζεσαι και προχωρείς..

Ο δικός μου Λεβιάθαν δυστυχώς υπάρχει.

Τετάρτη 7 Απριλίου 2010

Απόσταγμα... ζωής

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε από μια κυρία 90 ετών σήμερα, τη Regina Brett, πρώην δημοσιογράφο στο Κλίβελαντ του Οχάιο.

"Για να γιορτάσω τα γενέθλιά μου, έγραψα κάποτε στη στήλη μου στην εφημερίδα, τα 44 πράγματα που μου έμαθε η ζωή.

Ήταν το πιο... πετυχημένο άρθρο που έγραψα ποτέ" :
.
.
.

1. H ζωή δεν είναι δίκαιη, αλλά ακόμα κι έτσι είν' ωραία.

2. Όταν αμφιβάλλεις για κάτι, απλά κάνε το επόμενο μικρό βήμα.

3. H ζωή είναι πολύ μικρή για να χάνεις χρόνο μισώντας τον οποιονδήποτε.

4. Αν αρρωστήσεις, δε θα σε κοιτάξει η δουλειά σου. Θα σε κοιτάξουν οι φίλοι και η οικογένειά σου. Μη χάνεσαι.

5. Πλήρωνε τις πιστωτικές σου κάθε μήνα.

6. Δε χρειάζεται να κερδίζεις σε κάθε διαφωνία. Συμφώνησε με το να διαφωνείς.

7. Κλάψε παρέα με κάποιον. Είναι πιο εύκολο να συνέλθεις απ' ό,τι αν κλαις μόνος.

8. Δεν πειράζει να θυμώνεις με τον Θεό. Το αντέχει !

9. Βάζε στην άκρη για τη σύνταξή σου από τον πρώτο σου μισθό.

10. Απέναντι στη σοκολάτα κάθε αντίσταση είναι μάταιη.

11. Συμφιλιώσου με το παρελθόν σου, για να μην καταστρέφει το παρόν σου.

12. Δεν πειράζει αν σε δουν τα παιδιά σου να κλαις. Άσ' τα να το κάνουν.

13. Μη συγκρίνεις τη ζωή σου με των άλλων. Δεν έχεις ιδέα τι νόημα μπορεί να έχει το δικό τους το ταξίδι.

14. Αν μια σχέση πρέπει να κρατιέται μυστική, τότε δεν πρέπει να την κρατάς εσύ.

15.. Τα πάντα μπορεί να αλλάξουν μ' ένα ανοιγοκλείσιμο των ματιών. Αλλά μην ανησυχείς. Ο Θεός δεν τρεμοπαίζει τα βλέφαρά του.

16. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Ηρεμεί το μυαλό.

17. Ξεφορτώσου ό,τι δεν είναι χρήσιμο, όμορφο ή γεμάτο χαρά.

18. Ό,τι δε σε σκοτώνει πράγματι σε κάνει δυνατότερο.

19. Ποτέ δεν είναι αργά για να έχεις μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Αλλά τη δεύτερη φορά εξαρτάται από σένα.

20. Όταν είναι να κυνηγήσεις αυτά που αγαπάς στη ζωή, μη δεχτείς ποτέ το όχι.

21. Άναψε τα κεριά, στρώσε τα καλά σεντόνια, φόρεσε τα ακριβά εσώρουχα. Μην τα φυλάς για ειδικές περιπτώσεις. Κάθε μέρα είναι ειδική περίπτωση.

22. Προετοιμάσου για όλα. Και μετά ακολούθησε το ρεύμα.

23. Γίνε εκκεντρικός τώρα. Μην περιμένεις να πάρεις σύνταξη για να φορέσεις μοβ χρώμα!
.
24. Κανείς δεν είναι υπεύθυνος για την ευτυχία σου παρά μόνο εσύ.

25. Σε κάθε αποκαλούμενη "καταστροφή" σκέψου: "Σε 5 χρόνια, αυτό θα έχει καμία σημασία;".

26. Πάντα να επιλέγεις τη ζωή.

27. Συγχώρησε σε όλους τα πάντα.

28. Το τι πιστεύουν οι άλλοι για σένα δεν είναι δική σου δουλειά.

29. Ο χρόνος θεραπεύει σχεδόν τα πάντα. Δώσε χρόνο στο χρόνο.

30. Όσο καλή ή κακή κι αν είναι μια κατάσταση, θα αλλάξει.

31. Μην παίρνεις τον εαυτό σου τόσο στα σοβαρά. Κανείς άλλος δεν το κάνει.

32. Πίστευε στα θαύματα.

33. Ο Θεός σ' αγαπάει επειδή είσαι αυτός που είσαι, όχι για κάτι που έκανες ή δεν έκανες.

34. Μην παρακολουθείς τη ζωή. Βγες μπροστά και εκμεταλλεύσου την πλήρως τώρα.

35. Το να γερνάς είναι καλύτερο από την εναλλακτική λύση: να πεθαίνεις νέος.

36. Τα παιδιά σου θα ζήσουν μόνο μία παιδική ζωή.

37. Το μόνο που έχει σημασία τελικά είναι ότι αγάπησες.

38. Βγες έξω κάθε μέρα. Τα θαύματα παραμονεύουν παντού.

39. Αν όλοι ρίχναμε τα προβλήματά μας σε ένα σωρό δίπλα δίπλα, θα αρπάζαμε τα δικά μας πίσω.

40. Η ζήλια είναι χάσιμο χρόνου. Έχεις ήδη όλα όσα χρειάζεσαι.

41. Τα καλύτερα έπονται.

42. Ό,τι διάθεση και να έχεις, σήκω, ντύσου και πήγαινε εκεί που έχεις να πας.

43. Ενέδωσε.

44. Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο.."

Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

Σκοτάδι..

Αναρωτιέμαι...
Πόση δύναμη μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, μέχρι που να φτάνουνε τα όριά του, ποιες είναι οι συνθήκες που του καθορίζουν τις "πράξεις" του.Ποιος ο ρόλος των φίλων και της οικογένειας σε δύσκολες στιγμές..
Υπήρχαν στ΄αλήθεια σημάδια..πολλά σημάδια και τα ένιωθα, έλεγα ό,τι κάτι πλησιάζει, κάτι έρχεται και αυτό σίγουρα δεν ήταν καλό το μόνο που ευχόμουν ήταν το κακό να ξεσπάσει μόνο πάνω μου, σε κανέναν άλλο.
Το "πάλεψε" έχει κολλήσει στο μυαλό μου, αλλά δυστυχώς δεν έχει γίνει ακόμα κτήμα του. Η δύναμη ψυχής, προϋποθέτει τελικά πολύ δυνατούς ανθρώπους και εγώ δεν ανήκω σ΄αυτούς..


Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009

ΥΠΕΡΟΧΗ ΙΣΠΑΝΙΑ..(ΑΝΔΑΛΟΥΣΙΑ)


Μια εξαήμερη απόδραση στην Νότια Ισπανία, με έφερε ακόμη μια φορά κοντά σε αυτόν τον υπέροχο πολιτισμό των ισπανών, ανεξάντλητη η ιστορία τους, εκατοντάδες οι βασιλιάδες και οι βασίλισσες, τα Αλκαθάρ τους, τέχνες, φλαμέγκο,Καρμενσίτες, Δον κιχώτες και άρωμα ανατολής...
Για μια ακόμα φορά , μετά το περσινό μου ταξίδι στην βόρεια Ισπανία, το ενδιαφέρον μου στρέφεται ξανά σ΄αυτήν την υπέροχη χώρα..
Ρωμαϊκό υδραγωγείο ...Το ιστορικό κέντρο της Σεγκόβια έχει χαρακτηριστεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την Ουνέσκο.
Τολέδο, η αγαπημένη πόλη του δικού μας άξιου καλλιτέχνη Δομήνικου Θεοτοκόπουλου!
Σεβίλλη, μια πανέμορφη πόλη..σίγουρα έχει αγαπηθεί πολύ από τους Σεβιλλιάνους αλλά και από τους επισκέπτες της!
Συνοικία Σάντα Κρουζ στη Γρανάδα..με θέα την Αλάμπρα.
Αχ αυτό το παλάτι στην Σεγκόβια, νιώθεις για λίγο να πρωταγωνιστείς σε κάποιο παραμύθι..

Λούζεται η αγάπη μου στον Γουαλδακιβίρ..
Αλάμπρα, το άλλο παραμύθι.. (τα παραμύθια της Αλάμπρας;)