Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

ΓΑΪΔΑΡΟΣ Ο ΣΠΑΝΙΟΣ...


Τον είδα εκεί στις παρυφές του οροπεδίου Λασιθίου, με το στωικό και αγαθιάρικο βλέμμα ν΄απολαμβάνει που και που μια χαψιά χορτάρι. Δεν κρατήθηκα και τον τράβηξα μια φωτογραφία και νάτονε εδώ τώρα...
Φαίνεται πως ακόμα και τώρα στην εποχή της τεχνολογίας, ο γαϊδουράκος είναι ακόμα χρήσιμος, κυρίως σε ηλικιωμένους κατοίκους των χωριών μας...
Μια εικόνα του παρελθόντος παλεύει να βγει από τις στοιβαγμένες σε μια γωνιά του μυαλού μου...εγώ στην καπούλα του γαϊδουριού του παππού μου, ο αδελφός μου πάνω στο σωμάρι -μικρά παιδάκια άντε 6-7 χρονών, και τη γιαγιά μου να το τραβάει σ΄ενα αρκετά κακοτράχαλο βουνό... γλιστρούσα και κατέβαλα προσπάθεια να μην γκρεμοτσακιστώ! Έκλαιγα αλλά η σκληρή γιαγιά με αγνοούσε παντελώς.. σιγά μη με κακομάθει ... τα παιδιά πρέπει να σκληραγωγούνται... προορισμός μας το περβόλι των παππούδων μας πισω από το βουνό. Αχ το σταματώ εκεί όχι άλλες εικόνες. Προτιμώ το σήμερα, τα γαϊδουράκια σπάνια και δεμένα...

10 σχόλια:

geopit είπε...

Βλέποντας αυτή την φωτογραφία μου έρχονται στο μυαλό αναμνήσεις μιας πραγματικά ανέμελης εποχής. Απλά πράγματα, καθημερινά έφταναν να μας κάνουν χαρούμενους. Δεν είχαμε να αγωνιούμε πως θα αποκτήσουμε το νεο ηλεκτρονικό παιγνίδι που κυκλοφόρησε,πως θα πάρουμε το ένα η το άλλο , θύματα ενός καταστροφικού υπερκαταλανωτισμού. Να μάθουμε όσες περισσότερες ξένες γλώσσες γίνεται , να μάθουμε χορό, πιάνο, να...να....

Unknown είπε...

βρε τον κυρ μέντιο....
και έχετε κατι γαϊδουρια εκει κατω...πω πω....ξεσαμάρωτα...
νάσαι καλα κατερίνα

eirini είπε...

Γιατί προτιμάς το τώρα; Εγώ βρίσκω ότι είσαι εξαιρετικά τυχερή που έχεις τέτοιες αναμνήσεις! Δυστυχώς φοβάμαι πως κάποτε θα έρθει η στιγμή που θα τα διηγήσαι και θα σε κοιτούν λες και έχεις κατέβει από άλλον πλανήτη!
Καλησπέρα!!!

katerina είπε...

geopit πράγματι πιο ανέμελες αυτές οι εποχές..

homemade χαχα πράγματι έχουμε κάτι μα κάτι γαϊδούρια!

eirini μου σίγουρα ήτανε σε ορισμένα πράγματα καλύτερη εποχή, απλά έτυχε σ΄εμένα να περάσω δύσκολα, την συγκεκριμένη ανάμνηση την ανέφερα περισσότερο με σκωπτική διάθεση. Τώρα που το ξανασκέφτομαι στα δύσκολα παιδικά μου χρόνια (έζησα θανάτους μέσα στην οικογένεια), η φύση με βοήθησε στα μέγιστα!

Ανώνυμος είπε...

Τα λατρεύω τα γαιδουράκια είναι κατά την γνώμη μου καλοκάγαθα, αγνά και πεισματάρικα.

Αντίστοιχες εμπειρίες είχα και εγώ μικρός αλλά τις αποζητούσα... Άλλη εποχή... πανέμορφη όμως...

Καλό ξημέρωμα

D.Angel είπε...

Να μαι κι εγώωωωω
Πέρασα για μια καλησπέρα κ είδα το θέμα σου!!!Να σε πληροφορήσω πως τα γαιδουράκια όπως και τα άλογα επιδοτούνται τώρα πια;;;;
Ασχετο αλλά μου ρθε και το πα!!!

Unknown είπε...

κατερίνα ελα να πάρεις το τραγουδάκι σου...
ευχαριστώ

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΩ ΠΩ!!ΚΑΗΜΕΝΟΣ ΓΑΙΔΑΡΑΚΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΟΥΝΕ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΣΟΥ.ΕΓΩ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΕ ΓΑΙΔΑΡΑΚΟ ΝΑ ΜΕ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΒΟΛΤΑ ΚΛΑΨ ΚΛΙΨ.ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΞΙΖΟΥΝ ΝΑ ΤΙΣ ΘΥΜΑΣΑΙ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.

Diego Mallén είπε...

All your photos seem the Spanish mediterranean landsviews¡¡¡ Are beautiful¡¡¡
Regards, Diego

Eύη Καφούρου Αλιπράντη είπε...

και γω μικρή στην Πάρο, έζησα κάτι παρόμοιο . είχε και μένα ο θείος μου....