"Οι κλασσικοί συγγραφείς μας λένε πως οι μυστηριώδεις δυνάμεις του φθινοπώρου δημιουργούν ξηρότητα στον παράδεισο και μέταλλο στη γη. Στο γευστικό πεδίο, δημιουργούν την αψάδα. Το συναίσθημα που δημιουργούν είναι η λύπη. Τη λύπη δεν μπορεί κανείς να την κρατήσει μακριά, αλλά ούτε και πολύ κοντά του για καιρό. Όποιο απ΄τα δύο κι αν προσπαθήσει κανείς, θα οδηγηθεί σε εμμονή.
Για κάποιον που πενθεί, μαγειρέψτε με σχινόπρασο, πιπερόριζα, κόλιαντρο και δενδρολίβανο. Σε αυτά ανήκει η αψάδα, που τραβάει τη θλίψη από το σώμα και την απελευθερώνει στον αέρα."
Το βιβλίο της Νικόλ Μόουνς, "ο τελευταίος Κινέζος σεφ", που μόλις τελείωσα αναφέρεται στην ζωή μιας Αμερικανίδας δημοσιογράφου που ενώ περνάει μια περίοδο απέραντης απελπισίας και θλίψης λόγω του αναπάντεχου χαμού του αγαπημένου της συζύγου, καταφθάνουν νέα που σχεδόν αναποδογυρίζουν όλη της την ζωή... θα την οδηγήσουν στην Κίνα προκειμένου να βρει τις απαντήσεις η ίδια.
Η διαφορετική κουλτούρα αυτής της άγνωστης αλλά τελικά υπέροχης χώρας θα την συγκλονίσει. Θα έρθει αντιμέτωπη με την κινέζικη αντίληψη για το φαγητό,τον έρωτα, την φιλία... Η κινέζικη λέξη "κουίνσι" τα περικλείει όλα αυτά, ανθρώπινες σχέσεις, λογοτεχνία, ρομαντισμός.
