Δύο χιλιάδες εννέα...

Θυμάμαι που το τραγουδούσαμε στα χρόνια της παιδικής μας αθωώτητας.Ε να λοιπόν που ήλθε το 2009. Τελικά δεν ήτανε και τόοοοοοοοοσο μακρινό. Το θεωρούσα όμως τότε υπερβολικά χαμένο στο μέλλον.

Πόσες και πόσες "καλές χρονίες" δεν έχουμε ευχηθεί από τότε; Που βρίσκονται επιτέλους αυτές οι νεράιδες των ευχών; γιατί τις αγνοούν;

Αλήθεια πόσοι είναι αυτοί που νιώθουν "καλά" αυτές τις μέρες..νομίζω κανείς. Δολοφονίες αθώων παιδιών, "αντιεξουσιαστές" έρμαια άλλων "αντιεξουσιαστών" που βάφουν με αίμα πεζοδρόμια στο όνομα της εκδίκησης, ο επίσημος πλέον φονιάς - κράτος το Ισραήλ σκοτώνει αθώα παιδιά στη Γάζα.., οικονομική κρίση για τους πολλούς και κονόμα για τους λίγους..

Ας προσπαθήσουμε να βρούμε την αισιοδοξία στα αθώα προσωπάκια των παιδιών μας και στην ομορφιά της φύσης ό, τι τουλάχιστον έχει μείνει και απ΄αυτήν.

Εύχομαι σε όλους -και για φέτο- ευτυχισμένο το Δύο χιλιάδες εννέα!